یکسال پیش همه زندگیم از هم فروپاشید. سخت کار میکردم. پدرم در همان ایام به طور ناگهانی فوت کرد و رابطه روحی عاطفی ام با همکاران و عزیزانم آشفته و پریشان شد. در آن موقع نمیتوانستم به خوبی درک کنم که والاترین نعمت زندگیم از لا به لای بزرگترین لحظات یاس و ناامیدی به سوی من خواهد آمد. تنها ذره از یک راز بزرگ به من هدیه شده بود، راز زندگی. این اندک بصریت را از کتابی به قدمت یک صد سال که دخترم هیلی به من داده بود دریافتم.
هر فرد مشهور و موفق به اندازه ای به شهرت و موفقیت دست میابد که از توانایی هایش در یک مسیر مشخص بهره برداری کند. شما میتوانید کیفیت کلی زندگیتان را به طور چشمگیری بسیار سریع تر از آنچه تصور میکنید بهبود ببخشید. همه ی آنچه به آن نیازمندید عبارت است از: میل به تغییر، تصمیم به عمل، انضباط در عمل، عزم راسخ و پایداری تا زمانی که به نتیجه دست یابید.
برداشت از کتاب «با اطمینان میدانم که ...» ترجمه از یاسمن رضایی
چیزی که میخواهم برایتان بگویم داستان جدیدی نیست، اما حداقل برای این کتاب می ارزد که یکبار دیگر برای آخرین بار نقلش کنم. سال ۱۹۹۸ بود داشتم در یک برنامه زنده تلوزیونی به همراه منتقد فیلم مطرح شیکاگوسان تایمز، جین سیسکل، فیلمی دوست داشتنی به مردم معرفی میکردم. همه چیز طبق روال به خوبی پیش میرفت تا اینکه به انتهای بحث رسیدیم و سیسکل از من پرسید: «بهم بگو، چه چیزی را به طور قطعی میدانی؟» خب این اولین بارم نبود که در برنامه تلوزیونی با چالش رو به رو میشدم.
نوشتن و نگارش هنری است بسیار ظریف که هر فردی با هر استعدادی نیازمند فراگرفتن آن است تا بتواند مقصودش را ادا کند و آنچه در ذهن دارد را به راحتی بیان و منتقل کند. در نگارش تلاش میکنیم دیگران را در لذت آموخته های خود شریک کنیم. هنر نوشتن مانند هر هنر دیگه ای نیازمند تمرین و ممارست میباشد و هر فردی که لذت نوشتن را بداند هر رنجی را بر خود هموار میکند تا بتواند آن را تجربه کند. ابتدا اسلوب نگارش را فرامیگیریم تا دیگران بتوانند نوشته ی ما را به راحتی بخوانند و پی به مفهوم و معانی آن ببرند و با آن نوشته بتوانند ارتباط ذهنی برقرار کنند.