نوشتن و نگارش هنری است بسیار ظریف که هر فردی با هر استعدادی نیازمند فراگرفتن آن است تا بتواند مقصودش را ادا کند و آنچه در ذهن دارد را به راحتی بیان و منتقل کند. در نگارش تلاش میکنیم دیگران را در لذت آموخته های خود شریک کنیم. هنر نوشتن مانند هر هنر دیگه ای نیازمند تمرین و ممارست میباشد و هر فردی که لذت نوشتن را بداند هر رنجی را بر خود هموار میکند تا بتواند آن را تجربه کند. ابتدا اسلوب نگارش را فرامیگیریم تا دیگران بتوانند نوشته ی ما را به راحتی بخوانند و پی به مفهوم و معانی آن ببرند و با آن نوشته بتوانند ارتباط ذهنی برقرار کنند.
سوال مهم این است، حال که تفاوت زیادی میان نوشتن و سخن گفتن وجود ندارد چرا اغب دانشجویان و دانش آموزان و دانشگاه های ما از نوشتن یک نامه معمولی اداری یا .. اظهار ناتوانی میکنند؟ ما باید به اندازه ای خوب تربیت نگارشی شویم که حداقل قادر باشیم یک نامه معمولی برای پدر، مادر، خواهر مادربزرگ و .. بنویسیم و علاوه بر آن بتوانیم مقاله و گزارش بنویسیم و به راحتی ایده هایی که در ذهن داریم را روی کاغذ بیاوریم و آن را در اختیار دیگران قرار دهیم. همه ی ما میتوانیم بنویسیم و عزم خود را جزم کرده و تجربه های نوین را کسب کنیم. در فصل اول به راهنمای درست نوشتن در فارسی میپردازیم. اولین سوال این است: برای درست نوشتن باید چه کرد؟ برای فراگیری اسلوب نگارش و شیوه ی درست نوشتن هیچ دستور العمل خاص و روشنی همچون علوم پایه مانند فیزیک، شیمی و ریاضی وجود ندارد، اما نکات و اصولی را میتوان یادآور شد که رعایت آنها ما را در راه نگارش و نویسندگی یاری میدهد تا متن ما از سلاست و شیوایی برخوردار گردد و قلم ما ا لغزش و انحراف باز دارد. اولین اصل درست و اصولی خواندن است یعنی همانگونه که بزرگان گفته اند و میدانیم، خواندن بهترین و موثر ترین وسیله کسب مهارت در نوشتن است. ما وقتی نوشته را میخوانیم، علاوه بر آن که از محتوا و مفهوم آن بهرمند می شویم اصولا ناخودآگاه یا آگاهانه از حیث نگارش نکاتی را می آموزیم. بنابراین با خواندن نوشته های گوناگون قلم ما روان تر و توانا تر میشود و در حقیقت درست و خوب نوشتن ملکه ی ذهنی ما میگردد. لازم به ذکر است که در این راه، تاثیر ارزش همه نوشته ها با هم یکسان نیست. مثلا وقتی یک قطعه شعر زیبا و دلنشین از شاعری توانا مثل احمد شاملو، اخوان، فروغ و .. یا یک رمان جذاب و پر کشش از نویسنده ای توانا مثل دولت آبادی، گلشیری، میرصادقی، صادق هدایت یا جمالزاده و .. را میخوانیم بیشتر تحت تاثیر زیبایی های ادبی نوشته قرار میگیریم تا هنگامی که اخبار و شرح حوادث را در روزنامه ها مطالعه میکنیم. بدست آوردن توانایی و مهارت در نوشتن از راه مطالع، گرچه با برنامه ریزی دراز مدت امکان پذیر میگردد اما با گذشت زمان محقق می شود در حالی که از سخت ترین و بهترین کارهاست.